Een meisje die bang is dat haar moeder overlijdt.
Anke Warmerdam en Anke Zegers op 14 juni 2023 13:28 | Reageer
Tijdens het consult vertelt moeder:
“Mijn dochter van 12 laat me telkens zien dat ze niet zonder mijn liefde kan. In haar leeft het gevoel dat het de laatste keer is dat ik er voor haar ben. Ze heeft een diepe angst dat ik zal overlijden en zegt dan: ‘Mama ik kan niet zonder jouw liefde.’ Mijn dochter heeft een irreële verlatingsangst. Ik heb het gevoel dat ze niet op haar eigen benen kan staan. Ik gun haar zo dat ze zelf gaat leven en voelt dat ze voor zichzelf kan zorgen. Het lijkt wel of ze iets draagt wat niet van haar is.”
Nadat ze dit heeft verteld komt er een heftig schuldgevoel bij moeder los en een enorme boosheid: “Ik wil niet dat zij hoeft te voelen en te dragen wat niet van haar is.”
De dochter toont haar moeder dat een deel van haar gestorven is. Het deel dat lief was voor zichzelf.
Moeder heeft als kind geen liefde ontvangen van haar ouders en meende dat zij daar zelf schuld aan had. Ze zegt: “Ik heb blijkbaar gedacht dat ik schuldig was aan het gebrek aan liefde en intern heb ik mezelf zonder zorg en liefde achtergelaten.”
Met haar spiegel zegt haar dochter; ‘Mama in jou mama woont nog het meisje van ooit met een reële verlatingsangst. Dat meisje wilde liefde en kreeg het niet. Als jij met liefde voor jezelf zorgt, dan kan je op eigen benen staan. Daar is het van afhankelijk. Mama, jij mag als liefdevolle ouder voor jezelf gaan zorgen in plaats van je alsmaar schuldig te voelen over wat er is gebeurd.”
Er vallen veel kwartjes bij moeder.
Nu moeder de behoeftes van dit kleine meisje in zichzelf heeft gevoeld en zich daar ook naar gedraagt is het gedrag van haar dochter verdwenen. De angst is weg. Moeder zegt in het vervolgconsult: “De zwaarte heeft plaatsgemaakt voor gewone dingen.” Lachend en met een knipoog vertelt ze: “Mijn dochter maakt zich nu druk om de dagelijkse ON-belangrijke meidenzaken. Ze is weer kind. De last is weg.”
