Een andere kijk op de moeilijke eter

In mijn praktijk vertelt een moeder: “Mijn dochter van 11 jaar verpest het avondeten. Dit is toch de belangrijkste maaltijd van de dag. 𝐃𝐞 𝐛𝐚𝐬𝐢𝐬! Maar die lust ze niet. Ze wordt hier toch groot van? Maar ze wil het niet eten. Ze vertoont ‘gehandicapt’ gedrag als ze moet eten. Ik word dan zó getriggerd, ik kan er dan gewoon niet voor haar zijn. En het duurt ook zó lang…”

De wens van moeder is dat haar dochter gezond leert eten als basis voor zichzelf. Ze is nu oud genoeg. Ze wenst ook dat haar dochter dit op haar eigen tempo leert. Moeder zegt: “Nu merk ik dat ik haar bijna wil dwingen om te eten.”

De terugkoppeling is de 𝐛𝐨𝐨𝐝𝐬𝐜𝐡𝐚𝐩 𝐨𝐟 𝐥𝐞𝐯𝐞𝐧𝐬𝐥𝐞𝐬 die een kind aan de ouder afgeeft door middel van lastig gedrag. Ik vertel moeder dat haar dochter haar wil laten zien dat er verkeerd is omgegaan met de manier waarop zij vroeger voor zichzelf en haar eigen levensbasis wilde zorgen. Je dochter zegt: “mama er zit een meisje in jou dat iets anders nodig had.” Dat je als kind ‘gehandicapt’ (lees: afwijkend of anders) was. Dat jij iets anders nodig had dan wat je door je ouders werd voorgeschoteld. Je wilde dat er anders om werd gegaan met jou en jouw 𝐛𝐚𝐬𝐢𝐬𝐛𝐞𝐡𝐨𝐞𝐟𝐭𝐞𝐧 𝐞𝐧 -𝐞𝐦𝐨𝐭𝐢𝐞𝐬.

Bij moeder komt er een 𝐯𝐞𝐫𝐠𝐞𝐭𝐞𝐧 𝐝𝐞𝐞𝐥 naar boven: “een diep gevoel van niks waard zijn”. Ze vertelt het verhaal van haar jeugd waarin haar ouders zich niet op haar gericht hebben. Hierdoor is ze al heel jong gestopt haar basisbehoeften en -emoties aan te geven. Ze voelt een 𝐤𝐥𝐞𝐢𝐧 𝐦𝐞𝐢𝐬𝐣𝐞 dat verscheurd werd van binnen door verdriet omdat voor haar gevoel niemand om haar gaf. Ze is zich op de behoeften van haar ouders (en later op die van anderen) gaan richten. Moeder heeft dit kleine meisje met de pijn van toen weggestopt.
Je dochter zegt: “Mama, nu mag je ‘groot’ worden en goed voor je eigen basis leren zorgen.”
De wensen die moeder voor zichzelf heeft zijn: “ik wil leren op een gezonde manier mijn emoties te uiten. Ook wil ik meer bij mezelf kunnen blijven als ik voel dat ik me te veel op de ander richt.”
Na een paar maanden geeft moeder aan dat er veel 𝐨𝐧𝐭𝐬𝐩𝐚𝐧𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐠𝐞𝐳𝐢𝐧 is gekomen op het gebied van eten en dat haar dochter haar bord nu voor een groot deel leegeet.