Dag mooi mens,
heb jij het gevoel dat het beter (of anders) kan?
‘Als moeder (of vader) heb je het voornemen om het beter te doen dan je ouders. Zij hebben gedaan wat in hun macht lag en daar heb je veel van geleerd. Toch heb je het idee om het anders aan te pakken…’
Dit waren mijn gedachten en dan krijg je dit….
‘Stomme, stomme mama…!!!!’
(Aflevering 2 te beluisteren op Spotify: de podcastserie: ‘Mama, begrijp je mij?’)
Ja, mijn kind houdt van me en dat weet ik, maar als ik dit diverse keren te horen krijg, heb ik het gevoel dat ik als ouder faal. Je zal het naar je hoofd geslingerd krijgen… Pfff, het toont van weinig respect, toch? Ik vind het lastig, omdat ik zie dat ze het niet écht meent. Het zijn meer wanhoopskreten…
Ik wil haar zó graag helpen lekker in haar vel te zitten, zich goed voelen, tevreden en gelukkig te zijn. Wanneer ik er alles voor over heb om m’n kind te helpen, omdat ik zie dat ze niet lekker gaat- op bepaalde terreinen zelfs ongelukkig is- vind ik het toch niet fijn om ‘stomme mama’ te moeten horen. Haar frustraties zorgen voor een machteloos gevoel en haar aandacht, die ze claimt, maakt dat dit erg lastig voor me is.
Kan ik het beter?
Mijn verlangen om een gelukkig, warm, harmonieus en veilig thuis te creëren voor ons gezin is groot. Gelukkig zijn op een plek waar we allemaal onszelf, vanuit onze unieke eigenschappen en talenten, kunnen ontplooien. De realiteit ziet er echter anders uit en ik betwijfel het of ik het echt beter kan.
Mijn groeiende onzekerheden worden gevoed door het gedrag van mijn kind en ik heb de indruk dat de mensen die haar begeleiden, mijn kind niet kunnen zien of horen. Dit roept ergernis bij me op en schuldgevoelens richting mijn kind. De tegenwerking ervaar ik als naar en ongemakkelijk.
***************************************************
Mijn naam is Lisa Groot (1975) en op het moment dat ik moeder word (2003), herinner ik me hoe nieuwsgierig het kleine wezentje me maakt. Wanneer ik haar – als baby- in mijn armen vasthoudt, vraag ik me nieuwsgierig af wat voor leven zij in het verschiet heeft. Hoe zij zich zal ontwikkelen, welke potentie er in zit en wie zij is? Haar bevalling maakt grote indruk op me en ondanks een wat lastige start, merk ik dat ze behoorlijk wat pit in zich heeft. Ook mijn tweede dochter (2006) heeft mij van alles te vertellen. Dat krijg ik later beter in beeld.
Wanneer we 8 á 9 jaar verder zijn, zit er voor mijn gevoel meer in m’n oudste dochter dan eruit komt. Ik maak mij zorgen over haar ontwikkeling. Deze zorgen over de problemen die spelen rondom dyslexie beheersen onze relatie op een negatieve manier. Alles wat ik probeer heeft niet het gewenste effect voor haar.
Is het tij te keren?
Door mijn geloof in haar, doe ik hard mijn best. Mijn drijfveren om door te zetten worden gevoed door de gedachte dat ik in haar vele kwaliteiten zie die niet tot uitdrukking komen. Of ga ik te lang door met oplossingen, die niet het gewenste effect hebben? Stap voor stap leidt dit naar de antwoorden…? Of spelen hier mijn blinde vlekken toch een rol?
Er blijkt een boodschap voor mijn leven in te zitten, die ik lange tijd niet begrijp of kan verstaan.
Mijn lichaam zorgt ervoor dat ik op een gegeven moment stil MOET staan en niet verder kan. De rug- en schouderpartij laten me voelen dat ik een zware last meedraag, die me naar de kern brengt van het probleem en de achterliggende oorzaken worden gaandeweg duidelijker.
Ik blijk 180 graden te moeten keren, naar mezelf te kijken om te horen wat zich wil laten zien, zodat ik mezelf niet langer wegcijfer. Dit doe ik niet alleen, want ik merk dat hulp nodig is. Blinde vlekken van mezelf zijn lastig te ontmaskeren en de realiteit laat me zien dat er (onbewuste) belemmeringen in de weg zitten die van invloed zijn. Nee, dit lukt mij niet alleen. Wanneer ik uitreik en open om te luisteren naar de kindsdelen in mijzelf, zie ik het tij keren, zowel voor mijzelf als voor mijn dochter(s). Dit werkt erg motiverend.
Naast mijn eigen kinderen hebben kinderen uit de klas ook het natuurtalent om mij iets te vertellen met hun zorgelijke gedrag of gedrag waaraan ik me erger.
‘Ik luister niet naar je’
(Aflevering 2 te beluisteren op Spotify: de podcastserie: ‘Mama, begrijp je mij?’)
Wanneer ik bereid ben om naar de boodschappen van ‘mijn’ kinderen te luisteren, ontdek ik waarvoor ik wijk, wat ik maskeer en telkens (in m’n eentje) tegen strijd. Blind voor wat ik altijd heb onderdrukt, onderzoek en doorvoel ik nu. Door bewust te kiezen volg ik steeds meer mijn eigen natuur en vind ik mijn levenskracht.
Verhelderend om te ervaren wat mijn verlangen en (ziels)missie is. Mijn missie is groot(s) geluk te laten ontstaan door een veilige plek te creëren waar kinderen vreugde ervaren, gezonde en gelukkige relaties aan (durven) gaan en ontwikkeling doormaken. In mijn ogen gaat dit het beste hand in hand; kinderen, ouders én opvoeders gelukkig maken.
Het boek ‘Het Fluisterkind’ van Janita Venema komt op mijn pad en lees ik in één ruk uit. Een ding staat vast, déze opleiding – Training tot Kindertolk- ga ik volgen! Ik heb zojuist dé manier gevonden om kinderen – via de ouders, opvoeders – te begeleiden en ieder van hen in hun kracht te zetten. Voor mij de juiste beweging om mijn missie met de wereld te delen.
Het zelfvertrouwen groeit en ik heb de moed om in 2018 volledig voor mijn onderneming te gaan werken. Met hart en ziel ga ik deze uitdaging aan, wat mij natuurlijk nieuwe (kind)stukken van mezelf laat zien waar ik aandacht aan kan en mag geven om te groeien. Never a dull moment, still work in progress!😉
Ik kijk aan wat er gezien wilt worden, hoor wat er te luisteren valt, waar ik beter kan zwijgen, proef aan de smaken die voorbij komen, probeer mezelf zoveel als mogelijk lief te hebben, verzacht waar ik pijn ervaar of iets mis, ben toegeeflijk in waar ik tekorten ervaar of kies bewust waarin ik mezelf meer of minder in mag voorzien.
Steeds bewuster van waar en hoe het komt dat ik mezelf ooit verlies en of verlaat, heel delen die gebroken zijn. Stapje voor stapje ontwikkelt het vertrouwen en leer ik te waarderen waar het in het leven écht om gaat. Durf ik nieuwe wegen uit te proberen, ben ik beter in staat om mijn gevoel te volgen en gebruik ik steeds vaker mijn intuïtie als kompas. Mijn eigenwaarde neemt een vlucht en dat gaat niet ongemerkt.
Mijn kinderen hoef ik niet langer te behoeden voor fouten die ik ooit heb gemaakt en zij krijgen de ruimte om te leren én ook te vallen wat zij tegenkomen op hun pad. Door mijn groeiende vertrouwen, krijgen mijn kinderen steeds meer ruimte om hun eigen pad te bewandelen en laat ik beperkingen los, die het groeien in de weg staat. Doordat ik opbloei, kunnen zij de vruchten ervan plukken.
Mijn verlangen komt tot leven en ik begeleid ouders én opvoeders het kind zélf te ondersteunen en bemoedigen, zodat er een gezonde en gelukkige relatie ontstaat. De jarenlange ervaring binnen het onderwijs ondersteunt mijn missie en zo verspreid ik het geluk met velen. Ik werk samen met hen die bereid zijn om naar de boodschap van kind, partner of andere dierbaren te luisteren en zij die willen groeien in bewustzijn, omdat we weten dat de wereld een spiegel is, waar we vele lessen kunnen leren om groot geluk te ervaren.
Wat een geluk valt mij toe wanneer ik gevraagd wordt om co-trainer te zijn! Sinds september 2021 mag ik als co-trainer van PresentChild® bijdragen aan de Training tot Kindertolk.
Merk jij dat er spanningen leven, onrust of gedoe dat niet over lijkt te gaan, wat je er ook aan doet of zelfs voor laat? Help jij graag mee aan het bieden van een harmonieuze, warme plek aan (je) kinderen? Een veilige plek waar een ieder zich vanuit zijn of haar unieke eigenschappen en talenten- kan ontplooien. Een plek waar kinderen vanuit nieuwsgierigheid zich open durven stellen voor alles wat er speelt?
Voelt het juist om af te spreken, dan geef ik jou de keuze of je wilt afspreken om elkaar live of online te ontmoeten. Een vrijblijvende ontmoeting waarin we onderzoeken of we willen samenwerken. Alleen kunnen we veel, samen komen we verder. Contact me gerust om af te spreken.
