Anke Warmerdam over haar ‘Why’ om de PresentChild methode verder te verspreiden door Nederland en België

“De boze buien van mijn dochter die een eeuwigheid leken te duren, waarbij ik als moeder niet wist hoe ik haar kon bereiken. Ik kan nog mijn gevoel van onmacht, frustratie, verdriet en gevoel van schuld oproepen die ik toen voelde.”

Al van jongs af aan ben ik gefascineerd door de mens. Ik vroeg mij altijd af wat er 𝐚𝐜𝐡𝐭𝐞𝐫 𝐠𝐞𝐝𝐫𝐚𝐠 𝐯𝐚𝐧 𝐦𝐞𝐧𝐬𝐞𝐧 𝐬𝐜𝐡𝐮𝐢𝐥 𝐠𝐢𝐧𝐠 en waarom de één anders reageert dan de ander op eenzelfde situatie. Maar ook: hoe zitten relaties in elkaar, hoe verhouden we ons tot de ander en welke invloed heeft ons zijn op de relaties die we aangaan. De invloed vanuit de familielijn vond ik hierin bijster interessant. Als klein meisje was ik al familiestambomen aan het uittekenen.
Vanuit deze interesses en het feit dat het er met de paplepel in gegoten was, werd ik hulpverlener binnen de psychiatrie. Ik wilde mensen ‘helpen,’ jaja vanuit het redderssyndroom, vanuit mijn grote 𝓿𝓮𝓻𝓪𝓷𝓽𝔀𝓸𝓸𝓻𝓭𝓮𝓵𝓲𝓳𝓴𝓱𝓮𝓲𝓭𝓼𝓰𝓮𝓿𝓸𝓮𝓵 en behoefte aan 𝓱𝓪𝓻𝓶𝓸𝓷𝓲𝓮.

Ondertussen kreeg ik een relatie waarin de nodige spiegels voorbij kwamen maar die ik nog niet wilde/ kon zien. Wanneer ik geraakt werd of er conflicten ontstonden, lag het toch vaak aan die ander…..
En toen kwam het moederschap, ik werd opnieuw geraakt en voelde me onzeker als moeder.
Niet wetende hoe om te gaan en aanwezig te zijn bij emoties (vooral boosheid) of wilskracht van mijn kinderen. Getriggerd raken en daardoor anders reageren dan ik wilde. Weten wat je kinderen nodig hebben, maar het ergens niet kunnen geven.
Mijn kinderen konden delen bij mij naar boven halen, waarvan ik niet wist en wilde 😉 dat ik ze in me had…..

Eén van mijn dochters kampte dagelijks met boze buien die voor mij een eeuwigheid leken te duren.
Want, eerlijk is eerlijk, boosheid roept iets op toch? Veel mensen vinden de emotie 𝘽𝙊𝙊𝙎 ingewikkeld. Herkenbaar? Voor mij wel!

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik kon wel door de grond zakken als mijn kind een boze bui kreeg op een vol schoolplein. En ja, hoe begrijpelijk ook, dat voelde mijn dochter natuurlijk ook. 𝓘𝓴 𝓴𝓸𝓷 𝓱𝓪𝓪𝓻 𝓫𝓸𝓸𝓼𝓱𝓮𝓲𝓭 𝓷𝓪𝓾𝔀𝓮𝓵𝓲𝓳𝓴𝓼 𝓿𝓮𝓻𝓭𝓻𝓪𝓰𝓮𝓷 𝓮𝓷 𝓶𝓲𝓳𝓷 𝓸𝓹𝓿𝓸𝓮𝓭𝓽𝓻𝓾𝓴𝓮𝓷𝓭𝓸𝓸𝓼 𝔀𝓪𝓼 𝓵𝓮𝓮𝓰. Wat ik ook probeerde (vanuit mijn hoofd en boekjes), het werkte vooral averechts. Behoorlijk confronterend als je zelf gezinsbehandelaar bent.
Ik zocht hulp voor mijn dochter om haar ‘probleem’ op te lossen en kwam in aanraking met de holistische zienswijze.
𝐈𝐤 𝐰𝐞𝐞𝐭 𝐧𝐨𝐠 𝐩𝐫𝐞𝐜𝐢𝐞𝐬 𝐡𝐞𝐭 𝐦𝐨𝐦𝐞𝐧𝐭 𝐝𝐚𝐭 𝐢𝐤 ‘𝐨𝐧𝐭𝐝𝐞𝐤𝐭𝐞’ 𝐝𝐚𝐭 𝐭𝐡𝐞𝐦𝐚’𝐬 𝐝𝐢𝐞 𝐣𝐞 𝐚𝐥𝐬 𝐨𝐮𝐝𝐞𝐫 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐨𝐩𝐥𝐨𝐬𝐭, 𝐝𝐨𝐨𝐫𝐠𝐞𝐞𝐟𝐭  𝐚𝐚𝐧 𝐣𝐞 𝐤𝐢𝐧𝐝𝐞𝐫𝐞𝐧 𝐞𝐧 𝐤𝐢𝐧𝐝𝐞𝐫𝐞𝐧 𝐡𝐮𝐧 𝐨𝐮𝐝𝐞𝐫𝐬 𝐡𝐢𝐞𝐫𝐢𝐧 𝐬𝐩𝐢𝐞𝐠𝐞𝐥𝐞𝐧. Natuurlijk wist ik dit ergens vanuit mijn systemische achtergrond, waarbij relatie dynamieken en het intergenerationele een grote rol speelt en toch klikte het ineens in. Ik vond het MEGA confronterend en tegelijkertijd voelde ik dat mijn gevoel van machteloosheid verschoof naar een gevoel van regie. Het ‘probleem’ van mijn dochter droeg een ‘oplossing’ aan voor mij als ouder.

Ik ging verder op onderzoek uit, wilde mijn thema’s rondom boosheid doorgronden en aankijken en kwam bij een Kindertolk terecht.

Ik kwam erachter dat het in mijn geval niet ging over onderdrukte boosheid, deze had ik er zo her en der wel uitgegooid 😉 maar over 𝓪𝓷𝓰𝓼𝓽 𝓿𝓸𝓸𝓻 𝓫𝓸𝓸𝓼𝓱𝓮𝓲𝓭. (Onuitgesproken) boosheid die ik altijd op mijzelf betrok, een gevoel dat het aan mij lag, ik iets niet goed deed. Ik dus verantwoordelijk was voor het gevoel van de ander. Daarbij: boosheid verbrak in mijn ogen de harmonie in huis. Nu weet ik dat het de harmonie binnen in mij verbrak en ik zelf dus ook bij machte ben om de harmonie in mijzelf te herstellen zodat ik aanwezig kan zijn bij boosheid. Waardoor de harmonie buiten mij ook sneller hersteld, een win-win!

Ik heb mijn triggers rondom boosheid aangekeken en gevoeld, waardoor ik nu echt daarbij aanwezig kan zijn. Zowel bij mijn eigen (angst voor) boosheid als die van mijn kind. Het resultaat hiervan is dat mijn kind veel minder vaak boos is: ze hoeft het me niet meer zo sterk te spiegelen. En als ze dat dan tóch een keer is, kan ik er voor haar zijn, waardoor ze zich gezien en gehoord voelt. In verbinding blijven met je kind als er voor jouw kind heftige emoties opspelen is wat mij betreft het belangrijkste wat je je kind kunt geven als ouder.

Nu was ik mij er dus van bewust dat 𝗱𝗲 𝘁𝗵𝗲𝗺𝗮’𝘀 𝗲𝗻 𝘁𝗿𝗮𝘂𝗺𝗮’𝘀 𝗱𝗶𝗲 𝗷𝗲 𝗮𝗹𝘀 𝗼𝘂𝗱𝗲𝗿 𝘇𝗲𝗹𝗳 𝗻𝗶𝗲𝘁 ‘𝗼𝗽𝗹𝗼𝘀𝘁’ 𝗱𝗼𝗼𝗿𝗴𝗲𝗴𝗲𝘃𝗲𝗻 𝘄𝗼𝗿𝗱𝗲𝗻 𝗮𝗮𝗻 𝗷𝗲 𝗸𝗶𝗻𝗱𝗲𝗿𝗲𝗻. En kinderen hun ouders hierin spiegelen met hun gedrag, emoties, spel, lichamelijk klachten, etc. Ik had alleen geen tool om exact mijn vinger op ‘de zere plek’ te leggen en woorden te geven aan dat wat ik voelde, super frustrerend vond ik het.

De training tot Kindertolk waarin ik de PresentChild methode leerde, voelde voor mij als de ultieme sleutel. Ik kon nu via een methode woorden geven aan dat wat ik zag en voelde.

Omdat het mij zo ontzettend veel gebracht heeft, wist ik: dit wil ik verder groots uitdragen!

Weten wat maakte dat mijn kinderen mij zo wisten te raken en weer aanwezig zijn bij die delen in mij die ik eigenlijk liever niet meer wilde voelen of zijn, was voor mij de weg naar een vrouw die weer van alle delen in zichzelf heeft leren houden. 𝓘𝓴 𝓫𝓮𝓷 𝓭𝓪𝓷𝓴𝔃𝓲𝓳 𝓪𝓵𝓵𝓮 4 𝓶𝓲𝓳𝓷 𝓴𝓲𝓷𝓭𝓮𝓻𝓮𝓷 𝔀𝓮𝓮𝓻 𝓲𝓷 𝓬𝓸𝓷𝓽𝓪𝓬𝓽 𝓶𝓮𝓽 𝓱𝓮𝓽 𝓹𝓾𝓻𝓮 𝓴𝓲𝓷𝓭 𝓲𝓷 𝓶𝓲𝓳, 𝓭𝓲𝓮 𝓵𝓮𝓮𝓯𝓽 𝓿𝓪𝓷𝓾𝓲𝓽 𝓱𝓪𝓪𝓻 𝓮𝓲𝓰𝓮𝓷-𝔀𝓲𝓳𝓼𝓱𝓮𝓲𝓭 𝓮𝓷 𝓰𝓮𝓿𝓸𝓮𝓵𝓲𝓰 𝓮𝓷 𝔀𝓲𝓵𝓼𝓴𝓻𝓪𝓬𝓱𝓽𝓲𝓰 𝓽𝓮𝓰𝓮𝓵𝓲𝓳𝓴 𝓲𝓼.
En de weg naar bewust ouderschap. Een moeder die niet meer vanuit haar hoofd, opvoedboeken en eigen pijnen reageert, maar vanuit haar hart, intuïtie en verbinding. Van weten naar voelen.
Lukt mij dit altijd? Nee, natuurlijk niet…. Maar wel steeds vaker en dat is wat mij betreft pure winst!

En geloof mij, in relatie tot mijn partner is dit voor mij een nóg grotere uitdaging, maar wel een ontzettend helpende om te groeien naar een liefdevolle relatie en het vormen van een team in het ouderschap.

Inzicht hebben in je eigen triggers, weer in contact komen met het innerlijke kind in jou en hiervoor zorg leren dragen, via dat wat jouw kind jou laat zien, is wat mij betreft dé sleutel voor het doorbreken van patronen en het helen van intergenerationeel trauma.
Dit is waar ik mijn levenswerk van wil maken!

Wat ik zo fijn vind aan het werken vanuit de PresentChild methode is dat je de ander leert om verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf, wat heel licht voelt.

Om al deze redenen voel ik vanuit mijn tenen (en hart 😊): 𝐃𝐞𝐳𝐞 𝐦𝐞𝐭𝐡𝐨𝐝𝐞 𝐦𝐨𝐞𝐭 𝐯𝐞𝐫𝐝𝐞𝐫 𝐝𝐞 𝐰𝐞𝐫𝐞𝐥𝐝 𝐢𝐧: 𝐉𝐮𝐢𝐬𝐭 𝐨𝐨𝐤 𝐛𝐢𝐧𝐧𝐞𝐧 𝐝𝐞 𝐫𝐞𝐠𝐮𝐥𝐢𝐞𝐫𝐞 𝐡𝐮𝐥𝐩𝐯𝐞𝐫𝐥𝐞𝐧𝐢𝐧𝐠, waarin ik 20 jaar werkzaam ben geweest. Het is echt mijn missie om het reguliere met het holistische veld te verbinden, het beste uit de 2 werelden te integreren. Zo komt mijn verlangen naar harmonie toch weer tot bloei, maar nu vanuit mijn pure kern.

Dat ik samen met Anke aan het roer van PresentChild mag staan voelt als een droom die uitkomt. Ik kan mijn 𝔃𝓲𝓮𝓵𝓼𝓶𝓲𝓼𝓼𝓲𝓮 nu echt leven!

Liefs Anke Warmerdam