Anke Zegers over haar ‘Why’ om de PresentChild methode verder te verspreiden door Nederland en België
“In mijn lichaam kan ik het schuldgevoel nóg voelen dat ik kreeg als mijn dochter weer benauwd was. Episodes van volle longen met uiteindelijk langdurig medicijngebruik tot gevolg. Haar longen vulden zich met slijm en met name ’s nachts had ze hier heel veel last van. Dat schuldgevoel was voor mij een teken dat ik blijkbaar ergens al ‘wist’ dat de benauwdheid niet van haar was. 𝗜𝗻𝘁𝗲𝗿𝗴𝗲𝗻𝗲𝗿𝗮𝘁𝗶𝗼𝗻𝗲𝗹𝗲 𝗯𝗲𝗻𝗮𝘂𝘄𝗱𝗵𝗲𝗶𝗱, zo zou ik het nu noemen.